Zero-day Vulnerability: Definicja i przykłady?

Luki typu zero-day to luki w protokołach, oprogramowaniu i aplikacjach, które nie są jeszcze znane ogółowi społeczeństwa ani twórcom produktów, w których występują. Ponieważ luka zero-day jest nieznana opinii publicznej lub deweloperom, łatki są niedostępne. Zero day exploit to pojawiające się zagrożenie cyberbezpieczeństwa, w którym hakerzy wykorzystują luki w zabezpieczeniach na wolności, zanim zostaną one ujawnione twórcom lub opinii publicznej. Zanim hakerzy w białych kapeluszach wkroczą do akcji, aby rozwiązać problem, atakujący naruszają dane i penetrują systemy i sieci w złośliwych celach.

Według badań GPZ, połowa z 18 luk zero-day wykorzystywanych przez hakerów w pierwszej połowie 2022 roku przed udostępnieniem aktualizacji oprogramowania, można było zapobiec, gdyby producenci oprogramowania przeprowadzili dokładniejsze testy i stworzyli bardziej kompleksowe łatki. Co zaskakujące, co najmniej cztery z tegorocznych luk zero-day były zmianami z 2021 roku. Co więcej, liczba exploitów zero-day w 2021 roku wzrosła o o ponad 100% w porównaniu do poprzedniego rekordu ustanowionego w 2019 roku, co wskazuje, że prawie 40% wszystkich exploitów zero-day wystąpiło tylko w 2021 roku. Raport WatchGuard dotyczący bezpieczeństwa w Internecie za czwarty kwartał 2021 r. ujawnił również, że złośliwe oprogramowanie typu zero-day stanowiło dwie trzecie wszystkich zagrożeń w tym okresie.

Ale czym dokładnie jest luka zero-day? Tego właśnie dowiesz się z tego poradnika. Jednak aby w pełni zrozumieć tę definicję, musimy najpierw zdefiniować kilka innych rzeczy.

Czym jest exploit zero-day?

Exploit zero-day to luka w zabezpieczeniach, która nie została publicznie ujawniona ani naprawiona. Termin ten odnosi się zarówno do samego exploita, jak i pakietu kodu, który zawiera exploita i powiązane z nim narzędzia. Jest on również synonimicznie nazywany atakami zero-day lub exploitami day-0. Termin zero-day wskazuje na intensywność problemu i fakt, że programiści mają zero dni na naprawienie błędu, zanim stanie się on pilnym problemem.

Atakujący często wykorzystują exploity zero-day do wdrażania złośliwe oprogramowanie w systemach i sieciach, które nie zostały załatane. Obrońcy mogą również wykorzystywać je do przeprowadzania testów penetracyjnych w celu wykrycia luk w zabezpieczeniach sieci. Złośliwe oprogramowanie to jeden z takich exploitów dnia zerowego, który rozprzestrzenia się w celu atakowania agencji rządowych, firm IT, instytucji finansowych itp. Złośliwe oprogramowanie i oprogramowanie ransomware rozprzestrzeniające się za pośrednictwem sfałszowanych wiadomości e-mail można ograniczyć za pomocą protokołów bezpieczeństwa poczty e-mail, takich jak DMARC.

Podczas nauki o exploitach zero-day mogłeś usłyszeć terminy "luki zero-day", "exploity zero-day" lub "ataki zero-day". Terminy te mają zasadniczą różnicę:

• Sposób, w jaki hakerzy wykorzystują oprogramowanie jest znany jako "zero-day exploit".
• Usterka w Twoim systemie jest znana jako "luka zero-day".
• "Ataki zero-day" to działania hakerów, którzy wykorzystując lukę w zabezpieczeniach infiltrują Twój system.

Kiedy mówimy o lukach dnia zerowego, słowo "nieodkryte" jest kluczowe, ponieważ aby móc nazwać lukę "dniem zerowym", musi ona być nieznana projektantom systemu. Kiedy błąd bezpieczeństwa zostaje odkryty, a jego poprawka udostępniona, przestaje być "luką dnia zerowego".

Exploity zero-day mogą być wykorzystywane przez atakujących na różne sposoby, w tym:

• Wykorzystanie niezałatanych systemów (tj. bez zastosowania aktualizacji zabezpieczeń) do zainstalowania złośliwego oprogramowania lub zdalnego przejęcia kontroli nad komputerami;
• Prowadzenie kampanii phishingowych (tj. wysyłanie wiadomości e-mail próbujących nakłonić odbiorców do kliknięcia linków lub załączników) przy użyciu złośliwych załączników lub linków prowadzących do exploitów hostingowych; lub
• Przeprowadzanie ataków typu denial-of-service (tj. zalewanie serwerów żądaniami, przez co legalne żądania nie mogą się przedostać).

Czas życia exploita zero-day

Zwykły okres życia exploita zero day dzieli się na 7 etapów. Zobaczmy, jakie to są etapy.

Etap 1: Wprowadzenie podatności

Podczas tworzenia i testowania oprogramowania programista widzi zielony znak. Oznacza to, że oprogramowanie zawiera podatny na ataki kod.

Etap 2: Wypuszczenie exploita

Podmiot stanowiący zagrożenie odkrywa lukę w zabezpieczeniach, zanim dowie się o niej sprzedawca lub deweloper i będzie miał szansę ją naprawić. Haker pisze i wdraża wykorzystany kod do złośliwych celów.

Etap 3: Odkrycie podatności

Na tym etapie dostawcy dowiadują się o błędach, ale łatka nie jest jeszcze stworzona i wydana.

Etap 4: Ujawnienie podatności

Luka jest publicznie potwierdzona przez sprzedawcę lub badaczy bezpieczeństwa. Użytkownicy są informowani o potencjalnym ryzyku związanym z oprogramowaniem.

Etap 5: Udostępnienie sygnatury antywirusowej

Sygnatura antywirusowa jest publikowana, aby w przypadku ataku na urządzenia użytkowników w celu uruchomienia exploita zero-day, dostawcy oprogramowania antywirusowego mogli zidentyfikować sygnaturę i zaoferować ochronę. Jednak system może być podatny na takie ryzyko, jeśli źli aktorzy mają inne sposoby wykorzystania luki w zabezpieczeniach.

Etap 6: Opublikowanie poprawki bezpieczeństwa

Programiści tworzą i rozpowszechniają łatę bezpieczeństwa, która usuwa lukę. Czas potrzebny na jej stworzenie zależy od złożoności luki i jej priorytetu w procesie rozwoju.

Etap 7: Zakończenie wdrażania łatek bezpieczeństwa

W ostatnim etapie instalacja poprawki bezpieczeństwa jest zakończona sukcesem. Instalacja jest konieczna, ponieważ wydanie poprawki bezpieczeństwa nie zachowuje się jak natychmiastowa poprawka, ponieważ użytkownicy potrzebują czasu, aby ją wdrożyć. W ten sposób firmy i osoby korzystające z niego są powiadamiane o zaktualizowanej wersji.

Zapobiegaj lukom w zabezpieczeniach dnia zerowego dzięki PowerDMARC!

Jakie unikalne cechy exploitów zero-day czynią je tak niebezpiecznymi?

Istnieją dwie kategorie podatności zero-day:

Nieodkryty: Dostawca oprogramowania nie dowiedział się jeszcze o usterce. Ten typ jest niezwykle rzadki, ponieważ większość dużych firm ma dedykowane zespoły pracujące w pełnym wymiarze godzin, aby znaleźć i naprawić wady oprogramowania, zanim odkryją je hakerzy lub złośliwi użytkownicy.

Niewykryta: Luka została znaleziona i naprawiona przez twórcę oprogramowania - ale nikt jej jeszcze nie zgłosił, ponieważ nie zauważył niczego złego w swoim systemie. Ta luka może być bardzo cenna, jeśli chcesz przeprowadzić atak na czyjś system i nie chcesz, aby wiedział, co się dzieje, dopóki nie zostanie to zrobione!

Exploity dnia zerowego są szczególnie ryzykowne, ponieważ mają większe szanse powodzenia niż ataki na znane luki. Gdy luka zostaje upubliczniona w dniu zero, firmy nadal muszą ją załatać, co sprawia, że atak jest możliwy. Programy są podatne na luki w zabezpieczeniach, a deweloperzy nie są w stanie wykryć wszystkiego. Dlatego właśnie tworzą i publikują łatki, gdy tylko dowiedzą się o usterkach. Jeśli jednak hakerzy dowiedzą się o nich przed programistami, istnieje większe prawdopodobieństwo, że uda im się je wykorzystać do penetracji systemów. Co więcej, hakerzy często przeprowadzają ataki na tyle specyficzne, aby skutecznie uruchomić exploit dnia zerowego. Takie dostosowanie utrudnia przeciwdziałanie ich złośliwym posunięciom. Często strona ofiary kończy się wyczarowywaniem rozwiązań w locie, ponieważ w przeciwnym razie prawdopodobieństwo napotkania takich sytuacji jest mniejsze. Ponieważ luka jest nieznana, często nie ma żadnej obrony ani ochrony; radzenie sobie z problemem i jego reperkusjami zaczyna się, gdy się o nim dowiesz.

Fakt, że niektóre wyrafinowane organizacje cyberprzestępcze wykorzystują exploity zero-day w sposób strategiczny, czyni je znacznie bardziej ryzykownymi. Firmy te zachowują exploity zero-day dla celów o wysokiej wartości. Hakerzy mogą wykorzystywać luki zero-day do wykorzystywania systemów bez konieczności opracowywania dla nich exploitów, co umożliwia im włamywanie się do systemów i kradzież danych lub powodowanie szkód bez ostrzeżenia. Może to prowadzić do naruszenia bezpieczeństwa, utraty danych, strat finansowych i utraty reputacji. Organizacje potrzebują bezpiecznych środowisk komputerowych, ale jeśli organizacja nie wie o luce zero-day, zanim hakerzy ją wykorzystają, nie może chronić się przed takimi atakami.

Użytkownicy muszą nadal aktualizować swoje systemy nawet po utworzeniu poprawki. Jeśli tego nie zrobią, dopóki system nie zostanie załatany, atakujący mogą nadal wykorzystywać exploity zero-day. Ponadto użytkownicy często nie przestrzegają zasad higieny internetowej i przekazują wiadomości e-mail, pobierają pliki, klikają linki lub postępują zgodnie ze wskazówkami bez sprawdzania autentyczności nadawcy, co może prowadzić do skutecznego wykorzystania.

Najczęstsze cele exploitów typu Zero-Day

Exploit dnia zerowego może być wymierzony w dowolną osobę lub organizację, która może przynieść im zyski. Typowe cele obejmują:

• Cele o wysokiej wartości, w tym agencje rządowe, instytucje finansowe i placówki opieki zdrowotnej.
• Firmy o słabym cyberbezpieczeństwie.
• Firmy, które rejestrują dane użytkowników, takie jak nazwiska, dane kontaktowe, dane finansowe, adresy, numery ubezpieczenia społecznego, dane medyczne itp.
• Firmy zajmujące się przetwarzaniem poufnych danych.
• Firmy, które tworzą oprogramowanie i sprzęt dla klientów.
• Firmy, które pracują dla sektora obronnego.

Takie strategiczne ukierunkowanie może wydłużyć czas trwania ataku i zmniejszyć prawdopodobieństwo, że ofiara znajdzie lukę w zabezpieczeniach. Na przykład gigant w dziedzinie przetwarzania w chmurze Rackspace ogłosił publicznie, że hakerzy uzyskali dostęp do danych osobowych 27 klientów podczas ataku ransomware, który wykorzystywał exploit zero-day.

Anatomia ataku typu "Zero-Day

Ataki typu zero-day są złożone i wyrafinowane, ale wszystkie przebiegają według podobnego schematu. Po odkryciu luki w zabezpieczeniach atakujący mogą ją wykorzystać, zanim ktokolwiek inny znajdzie tę lukę. Proces ten nazywany jest "exploit". Poniższe kroki pomogą ci zrozumieć, jak to działa:

Identyfikacja podatności

Ten krok może wydawać się oczywisty, ale należy pamiętać, że nie wszystkie luki są takie same. Niektóre luki są łatwiejsze do znalezienia niż inne; niektóre wymagają większych umiejętności do wykorzystania, a niektóre mają większy wpływ na użytkowników, kiedy zostaną wykorzystane.

Opracowanie exploita

Gdy napastnik zidentyfikuje lukę, musi opracować exploit - program, który ją wykorzysta. Ogólnie rzecz biorąc, exploity umożliwiają nieautoryzowany dostęp do systemów lub sieci poprzez wykorzystanie luk bezpieczeństwa lub błędów w oprogramowaniu lub sprzęcie. Dostęp ten często pozwala napastnikom na kradzież poufnych informacji lub zainstalowanie złośliwego oprogramowania na komputerach ofiar.

Dostarczenie exploita

Aby exploit zadziałał, atakujący musi dostarczyć go na komputery ofiar. Ta metoda dostarczania może odbywać się za pośrednictwem wiadomości phishingowych ze złośliwymi załącznikami lub linków do stron internetowych, na których można pobrać złośliwe oprogramowanie (znane również jako drive-by download).

Wykonanie exploita

Napastnik wykorzystuje nieznaną lukę w docelowym oprogramowaniu do uruchomienia exploita. Aby pomyślnie wykonać ten krok, napastnik musi wiedzieć o tej luce, która nie została jeszcze publicznie ujawniona.

Ustalenie trwałości

Po wykonaniu exploita, atakujący musi zapewnić sobie ponowny dostęp do systemu ofiary w celu przeprowadzenia kolejnych ataków. Osiąga to poprzez zainstalowanie w systemie ofiary złośliwego oprogramowania, które będzie uruchamiane przy starcie systemu i pozostanie niewykryte przez oprogramowanie zabezpieczające.

Eksfiltracja danych

Atakujący może teraz użyć skompromitowanych danych uwierzytelniających lub złośliwego oprogramowania zainstalowane w systemie ofiary, aby wydobyć dane z jej sieci (np. hasła, numery kart kredytowych itp.).

Wyczyść i zakryj

Aby uniknąć wykrycia, napastnicy czyszczą swoje ślady po zakończeniu złośliwych działań na komputerze ofiary, usuwając utworzone przez siebie pliki lub klucze rejestru, które utworzyli podczas ataku. Mogą również wyłączyć narzędzia monitorujące, takie jak oprogramowanie antywirusowe lub zapory sieciowe.

Jak zidentyfikować i wykryć podatność zero-day?

Identyfikacja luk zero-day przed ich wykorzystaniem jest trudna ze względu na ich nieznany charakter. Jednak kilka metod i technik może pomóc w wykryciu potencjalnej aktywności dnia zerowego lub nieodkrytych błędów:

• Skanowanie luk w zabezpieczeniach: Podczas gdy tradycyjne skanery wykorzystują głównie sygnatury znanych luk, niektóre zaawansowane skanery wykorzystują analizę heurystyczną lub wykrywanie anomalii w celu identyfikacji podejrzanych wzorców, które mogą wskazywać na nieznaną lukę. Regularne skanowanie pomaga wychwycić znane podatności, które mogą być połączone z dniami zerowymi.
• Inżynieria wsteczna: Analiza binariów oprogramowania (plików wykonywalnych) może ujawnić ukryte błędy. Metoda ta wymaga znacznej wiedzy technicznej, ale może ujawnić luki nieznane producentom.
• Monitorowanie zachowania systemu i sieci: Nieoczekiwane zachowanie systemu, nietypowy ruch sieciowy (np. komunikacja z nieznanymi serwerami), zwiększone zużycie zasobów lub niewyjaśnione zmiany w wydajności oprogramowania mogą wskazywać na naruszenie bezpieczeństwa, potencjalnie za pośrednictwem exploita zero-day. Zwróć uwagę na odchylenie prędkości sieci lub spadek wydajności oprogramowania.
• Analiza raportów użytkowników: Użytkownicy systemu często wchodzą w interakcje z oprogramowaniem częściej niż programiści i mogą jako pierwsi zauważyć anomalie lub nieoczekiwane zachowanie. Zachęcanie i analizowanie raportów użytkowników może prowadzić do wczesnego wykrycia nieprawidłowości.
• Monitorowanie wydajności witryny: W przypadku aplikacji internetowych monitoruj takie kwestie, jak problemy z logowaniem, zmiany wizualne, nieoczekiwane przekierowania, odchylenia w ruchu lub ostrzeżenia przeglądarki ("Ta witryna może zostać zhakowana").
• Retro Hunting: Obejmuje to proaktywne przeszukiwanie historycznych dzienników i danych systemowych w poszukiwaniu wskaźników kompromitacji (IoC) powiązanych z nowo odkrytymi atakami zero-day. Porównując przeszłą aktywność z nowymi informacjami o zagrożeniach, organizacje mogą znaleźć wcześniej niewykryte naruszenia. Sprawdzaj powiadomienia o zabezpieczeniach od dostawców i bądź na bieżąco z wiadomościami dotyczącymi cyberbezpieczeństwa.

Przykłady podatności zero-day

Niektóre przykłady podatności zero-day obejmują:

Heartbleed - Ta luka, odkryta w 2014 roku, pozwoliła atakującym na wydobycie informacji z serwerów wykorzystujących biblioteki szyfrujące OpenSSL. Luka została wprowadzona w 2011 roku, ale odkryto ją dopiero 2 lata później, kiedy badacze stwierdzili, że niektóre wersje OpenSSL były podatne na bity serca wysyłane przez atakujących. Hakerzy mogli wówczas uzyskać klucze prywatne z serwerów korzystających z tej biblioteki szyfrującej, co pozwalało im na odszyfrowanie danych przesyłanych przez użytkowników.

Shellshock - Luka ta została odkryta w 2014 roku i umożliwiała atakującym uzyskanie dostępu do systemów z systemem operacyjnym podatnym na atak poprzez środowisko powłoki Bash. Shellshock dotyczy wszystkich dystrybucji Linuksa oraz systemu Mac OS X 10.4 i wcześniejszych wersji. Mimo, że dla tych systemów operacyjnych zostały wydane łatki, niektóre urządzenia nie zostały jeszcze załatane przed tym exploitem.

Naruszenie danych Equifax - Naruszenie danych Equifax było poważnym cyberatakiem w 2017 roku. Atak został przeprowadzony przez nieznaną grupę hakerów, którzy wykorzystali lukę w strukturze aplikacji internetowej Apache Struts, aby włamać się na stronę internetową Equifax i ukraść dane osobowe około 145 milionów klientów, w tym numery ubezpieczenia społecznego i daty urodzenia.

Ransomware WannaCry - WannaCry to wirus typu ransomware, który atakuje systemy operacyjne Microsoft Windows; szyfruje pliki użytkowników i żąda okupu za ich odszyfrowanie za pośrednictwem Bitcoin. Rozprzestrzenia się przez sieci przy użyciu EternalBlue. Exploit dla systemu Windows (wykorzystujący lukę w zabezpieczeniach SMB) wyciekł z NSA w kwietniu 2017 roku. Robak zaatakował ponad 300 000 komputerów na całym świecie od czasu jego wydania 12 maja 2017 roku.

Ataki złośliwego oprogramowania na szpitale - Ataki złośliwego oprogramowania stają się coraz bardziej powszechne w ostatnich latach, ponieważ hakerzy atakują organizacje opieki zdrowotnej dla osobistych korzyści lub z powodów politycznych. Jeden z takich ataków polegał na uzyskaniu przez hakerów dostępu do danych pacjentów w Hollywood Presbyterian Medical Center za pośrednictwem wiadomości phishingowych wysłanych przez administrację szpitala. Choć ataki te są często inicjowane za pomocą phishingu, exploity typu zero-day mogą ułatwić głębsze włamanie do systemu.

Jak zapobiegać exploitom dnia zerowego

Chociaż całkowite zapobieganie atakom zero-day jest niemożliwe ze względu na ich charakter, kilka najlepszych praktyk może znacznie zmniejszyć ryzyko i wpływ:

• Aktualizuj oprogramowanie i systemy: Należy niezwłocznie stosować poprawki i aktualizacje. Chociaż nie zapobiega to atakom zero-day (ponieważ łatka jeszcze nie istnieje), usuwa znane luki, które atakujący mogą połączyć w łańcuch z exploitem zero-day. Zaktualizowane wersje naprawiają również drobne błędy, które mogą być możliwe do wykorzystania.
• Używaj kompleksowego oprogramowania zabezpieczającego: Stosuj wielowarstwowe rozwiązania zabezpieczające, w tym antywirusy nowej generacji (NGAV), wykrywanie i reagowanie w punktach końcowych (EDR), zapory ogniowe i systemy zapobiegania włamaniom (IPS). Narzędzia te często wykorzystują wykrywanie oparte na zachowaniu i heurystyce, które czasami mogą identyfikować lub blokować aktywność exploitów zero-day nawet bez określonej sygnatury.
• Ograniczenie dostępu i uprawnień użytkowników: Wdrożenie zasady najmniejszych uprawnień. Ograniczenie uprawnień użytkownika gwarantuje, że nawet jeśli konto zostanie naruszone za pomocą exploita zero-day, dostęp atakującego i potencjalne szkody są ograniczone. Użyj listy zezwoleń lub listy blokowania, aby kontrolować wykonywanie aplikacji.
• Segmentacja sieci: Podziel swoją sieć na mniejsze, odizolowane segmenty. Może to ograniczyć rozprzestrzenianie się złośliwego oprogramowania wprowadzonego za pomocą exploita zero-day, ograniczając zakres ataku.
• Zapory aplikacji internetowych (WAF): W przypadku aplikacji internetowych, WAF mogą filtrować, monitorować i blokować złośliwy ruch HTTP/S, potencjalnie łagodząc internetowe exploity zero-day.
• Regularne tworzenie kopii zapasowych: Utrzymuj regularne, przetestowane kopie zapasowe krytycznych danych. Nie zapobiegnie to atakowi, ale ma kluczowe znaczenie dla odzyskania danych, zwłaszcza w przypadku oprogramowania ransomware wdrażanego za pomocą exploitów zero-day.
• Szkolenie w zakresie świadomości bezpieczeństwa: Edukacja użytkowników w zakresie phishingu, inżynierii społecznej i bezpiecznych nawyków przeglądania w celu zmniejszenia szansy na skuteczne dostarczenie exploita.

Słowa końcowe

Luka zero-day to błąd w oprogramowaniu, który został zidentyfikowany, ale nie został jeszcze ujawniony dostawcy oprogramowania. To "zero dni" od bycia znanym, przynajmniej publicznie. Innymi słowy, jest to exploit na wolności, o którym nikt nie wie - z wyjątkiem tego, kto pierwszy go odkrył i zgłosił, lub, co gorsza, atakujących, którzy go wykorzystują. Świat staje się coraz bardziej niebezpiecznym miejscem, a zagrożenia te powinny zachęcać organizacje i osoby prywatne do przyjęcia solidnych, wielowarstwowych strategii bezpieczeństwa. Chociaż luki typu zero-day stanowią poważne wyzwanie, zrozumienie ich cyklu życia, potencjalnego wpływu i technik łagodzenia skutków ma kluczowe znaczenie dla poprawy cyberbezpieczeństwa.

"`

• O
• Latest Posts

Ahona Rudra

Ekspert ds. bezpieczeństwa domen i poczty e-mail w PowerDMARC

Ahona jest Marketing Managerem w PowerDMARC, z ponad 5-letnim doświadczeniem w pisaniu na tematy związane z cyberbezpieczeństwem, specjalizującym się w bezpieczeństwie domen i poczty elektronicznej. Ahona posiada dyplom ukończenia studiów podyplomowych w zakresie dziennikarstwa i komunikacji, umacniając swoją karierę w sektorze bezpieczeństwa od 2019 roku.

Latest posts by Ahona Rudra (zobacz wszystkie)

• Fałszywe alarmy DMARC: Przyczyny, poprawki i przewodnik zapobiegania - 13 czerwca 2025 r.
• Rząd Nowej Zelandii wprowadza DMARC w ramach nowych ram bezpiecznej poczty elektronicznej - 9 czerwca 2025 r.
• Co to jest Email Spoofing? - 29 maja 2025 r.